Στη δημοσιογραφία αυτό που ονειρεύονται πάντα οι επαγγελματίες της ενημέρωσης είναι η συνάντηση με το απροσδόκητο. Την ώρα που η ανθρώπινη κουλτούρα επενδύει στη συνήθεια και την #κανονικότητα μέσω των θεσμών της (και της δημοσιογραφίας), την ίδια ώρα γοητεύεται από το απρόβλεπτο. Η δημοσιογραφία την επόμενη ημέρα, την ημέρα με τον Covid-19, βρίσκεται μπροστά σε αυτή την πρόκληση της πρωτόγνωρης κατάστασης. Και αναζητά ήδη απαντήσεις στα νέα ερωτήματα για την υγειονομική κρίση: πώς δηλαδή βιώνεται το υγειονομικό της πλαίσιο, και πως θα βιωθεί από τους πιο ευάλωτους, η κοινωνική και οικονομική καθίζηση που προκαλεί.
Αυτή η νέα «άγνωστη χώρα», το νέο κοινωνικό πεδίο που δεν περιλαμβάνει την άνεση του οικείου παρελθόντος, δεν είναι καθόλου εύκολο να διερευνηθεί. Θα αναγκαστούν οι δημοσιογράφοι να γίνουν αυτό που έλεγε πάντοτε πως είναι οι άνθρωποι ο Claude Levi-Strauss, ερασιτέχνες μάστορες. Θα αναγκαστούν να αυτοσχεδιάσουν, να ερευνήσουν, να γράψουν νέες ιστορίες με νέα υλικά αλλά και αντλώντας από το απόθεμα των ιστοριών του παρελθόντος.
Θα αναζητήσουν μια νέα ισορροπία μεταξύ της αυτονομίας τους και των χειμαζόμενων Μέσων Ενημέρωσης στα οποία εργάζονται, μεταξύ της νέας συνθήκης και ενός πολέμου χαρακωμάτων που χρόνια δίνουν πολλοί από αυτούς ενάντια στην ανυποληψία των ΜΜΕ (βλ. φωτογραφία).
Αυτή την παράξενη εποχή της αγωνίας κατά την οποία οξύνονται οι φόβοι όλων, η δημοσιογραφία θα πρέπει να παρέμβει υπέρ των αδυνάτων με κάθε μέσο. Αυτή την εποχή, την εποχή του Covid-19, η ανεξάρτητη, παρεμβατική δημοσιογραφία της αλληλεγγύης θα είναι ο δρόμος.
Ελεονώρα Ορφανίδου, δημοσιογράφος
Recent Comments